Laatste weken werken

Rotterdam, 10 juli 2019

De laatste weken neem ik overal afscheid. Zo heb ik vandaag de laatste les gegeven bij een groep die ik met veel plezier 30 weken heb begeleid. Ik heb de afgelopen drie jaar als zzp-er gewerkt voor  verschillende taalscholen. Iedere keer is het toch weer even moeilijk om afscheid te nemen wanneer een traject klaar is of wanneer je ergens weggaat.  Je bouwt een speciale band op met mensen die je twee á drie keer per week lesgeeft. Het is niet alleen taalles, het gaat om meer, mensen zijn nieuw in Nederland en proberen hun weg te vinden in deze samenleving. Dat levert veel vragen, verwondering en verbazing op. Erg leuk werk voor iemand, zoals ik, die zoveel van reizen houdt. Ik heb de halve wereld in mijn klas.

Dit keer is het traject niet gewoon afgelopen maar heb ik een speciaal verhaal te vertellen, ik ga namelijk op wereldreis. Als ik vertel dat ik per zeilboot ga, word ik flink ondervraagd. Hoe ik dat doe met eten en slapen of ik wel kan zeilen en of ik niet bang ben voor storm en voor hoge golven. Ik probeer zo goed en zo kwaad als het kan, antwoord te geven op al deze vragen. Maar vaak weet ik het ook niet. Hoe zal het zijn zoveel dagen achter elkaar met alleen maar zee om je heen? Het leven zal zoveel trager gaan dan nu. Je zal meer één zijn met de natuur en de elementen. Ik vertel dat je op een boot niet kan haasten, je moet wachten op de juiste windrichting, de juiste windkracht en rekening houden met stroming. Haast maakt dat je risico’s neemt. Met storm in het vooruitzicht moet je geduldig afwachten. Risico’s nemen we niet. We hebben immers geen haast. We doen niet aan een wedstrijd mee.

Op het grote smartboard in de klas laat ik via Google maps onze route zien. Eerst naar Engeland en dan via het meest westelijke puntje van Cornwall de Golf van Biskaje over naar Noord Spanje. Misschien met een onderbreking op het eiland Ouessant voor de kust van Bretagne. Daarna zakken we af langs de Spaanse kust, langs Portugal en dan weer een stukje Spaanse kust. Ik vertel dat we regelmatig ergens zullen verblijven en dan een stad of een dorp zullen bezoeken en grote wandelingen gaan maken. We hebben immers geen haast, we nemen de tijd.

Dan steken we over naar Marokko. Vanuit Marokko vervolgen we onze route naar de Canarische eilanden. Vanuit daar gaan we al of niet onderbroken met een stop op de Kaapverdische eilanden naar Suriname. Ik zie op het smart board een groot blauw vlak en vraag mezelf stilletjes af: ‘Tjee hoe zal het zijn, daar op die grote Atlantische oceaan?’

Karin