Rotterdam, 19 juni 2019
‘Nee, het moet absoluut geen afscheidsfeest worden. Wel een mooie, gedenkwaardige avond, zodat we elkaar nog een keer zien voordat Karin en ik vertrekken’, zeg ik tegen iedereen die het wil weten. Ik verheug me er enorm op. Ik drum in twee bandjes, Phoenix en Coolkast, met jonge en oudere muzikanten, een bonte, o zo sympathieke muzikale vergaarbak. Enkele studenten, een therapeute, ICT-ers, een kok, een piloot en een zeezeiler. En mijn zoon. Geen professionals, wel hier en daar behoorlijk wat muzikaal talent. We spelen de avond vol in het gezellige café De Ooievaar in Rotterdam Delfshaven. 
Ze komen voorbij, de muziekhelden en -heldinnen die geschiedenis schreven, zoals Fleetwood Mac, Beatles, Jimi, Janis, Jeff Buckley. Plug in die gitaren en bestel bier! Het is feest ja!
Zittend achter mijn drumkitje, bezie ik aanstaande zaterdag al die fijne mensen, vrienden, familie, ook reguliere cafégangers die op de muziek afkomen, want iedereen is welkom. Gratis. Keep on rocking in a free world! Joris bezingt de waarheid met ‘I’m surrounded by people, beautiful people.’ Af en toe kijk ik door het raam naar buiten, terwijl Eva een voorschot neemt op ons vertrek naar Spanje, Portugal, Canarische eilanden, Suriname en de Cariben en zingt ‘A change is gonna come’.
Kijkend naar buiten, vanuit het dampende café, zie ik het water van de Aelbrechtskolk. 
Een watertje, omringd door historische panden, het was hier ooit de haven van Delft, midden in de polder, een dorp, dat in 1886 werd geannexeerd door Rotterdam. Ongelofelijk veel geschiedenis ligt hier voor het oprapen. Piet Heyn is hier in 1577 om de hoek geboren. Net als kunstschilder Kees van Dongen, driehonderd jaar later. Iets verderop staat een VOC-gebouw uit 1669, dat onlangs is opgeknapt met fraaie appartementen voor goed verdienende nazaten.
Een van de bekendste verhalen van toen is die van de Pelgrimvaders. Een geschiedenis van de Verenigde Staten begint, met enig gevoel voor overdrijven, hier om de hoek, in de Pelgrimvaderskerk. De Pelgrimvaders, een groepje puriteinen dat Engeland was ontvlucht, voelden zich in ruimdenkend Holland met al dat werelds vermaak toch niet helemaal thuis. Ze besloten er in 1620 vandoor te gaan. Na een laatste dienst in de kerk, op 50 
meter afstand van mijn drumstel in De Ooievaar, stapten de gelovigen aan boord van de Speedwell. Ze vertrouwden op God, maar als ze eerst een deskundige naar het wrakhout hadden laten kijken, dan hadden ze het er niet op gewaagd. Eenmaal op zee bleek de boot zo lek als een mandje. Ternauwernood haalde het Southampton. Daar stapte het gezelschap over op de Mayflower. Aan boord stelden de Pelgrimvaders regels op: de Mayflower Compact, een eerste primitieve grondwet van Amerika. Ook Thanksgiving, een soort Amerikaanse Koningsdag, is bedacht door dit groepje gelovigen. Leuk om te weten toch? Belangrijker is dat Stadsbrouwerij De Pelgrim, naast de kerk, in het voormalige Raadhuis, zelf bier brouwt, waaronder het smakelijke Mayflower.
Genoeg gemijmerd. Het volgende nummer is aan de beurt. Ik tel tot 6, het is een zeskwartsmaat, dan zingt Eva: ‘Cry Baby!’ We zwelgen in de emoties van de jaren 60. Ook geschiedenis, maar dan springlevend. Heerlijk. Zaterdag 22 juni, vanaf 21 uur.
Eric
Een beeldend , ritmisch gedicht. Mooi gesproken man.
Dankjewel Walter! Het was een geweldige avond.