30 december 2019
Tijdens de maanden november en december verkeer ik normaliter in een lichte herfstdip. Dit jaar is dat echter totaal anders. Het vrolijke, zonnige klimaat van de Canarische eilanden doet me bijzonder goed. Ik acht het bij deze bewezen: de afwezigheid van zonlicht veroorzaakt mijn herfstdip.
We vertrokken eind november van Madeira richting de oostelijke Canarische eilanden. Het liep anders. De oostelijke wind blies ons zuidwaarts naar Gran Canaria en sindsdien liggen we in de marina van de hoofdstad Las Palmas. Gelukkig is het hier goed toeven. Een grote haven met alle voorzieningen die we nodig hebben voor de grote trips die nog gaan komen. Zoon Joris en dochter Liselot stappen op en vanaf hier vervolgen we met zijn vieren onze reis.
Het is erg gezellig in de haven. We ontmoeten mensen uit allerlei landen, die bezig zijn zich voor te bereiden op hun grote reis. De meesten gaan richting Kaapverdië en van daaruit naar Zuid-Amerika of de Caraïben. Zoals wij. We zwaaien regelmatig mensen uit waarmee we een praatje hebben gemaakt of een biertje hebben gedronken. Weer anderen wonen hier al jaren op hun boot. Opvallend is de hoeveelheid Nederlandse vlaggen. Inmiddels zijn we er wel achter dat dat zogenaamde nep- Nederlanders zijn. In Nederland schijn je je boot gemakkelijk, snel en goedkoop (geen belasting) te kunnen registreren. Spaanse en Portugese zeilers maken daar graag gebruik van. 
We kwamen zelfs een Canadese boot tegen met een Nederlandse vlag.
Hier zijn enorm veel mensen die zich aanbieden als bemanningslid. We worden regelmatig gevraagd of we nog bemanning nodig hebben. Overal hangen advertenties waarin mensen zich aanbieden als bemanningslid en er lopen jongeren met een bord met ‘Brasil’ langs de steigers. Op het strandje naast de marina slapen veel jongeren in afwachting van een lift. 
Het aantal onervaren bemanningsleden dat zich de laatste tijd aanbiedt, is aanzienlijk toegenomen aldus Yvonne, een lagere schoolgenoot van Eric die we bij toeval troffen bij de Sailors Bay Bar. Zij is een ervaren opstapper en is al meerdere keren de oceaan overgestoken. Tegenwoordig bieden steeds meer (onervaren) jongeren zich aan als bemanningslid. Sommigen zijn misschien nog nooit aan boord van een zeilschip geweest. Als schipper neem je een risico als je ze meeneemt, je zit soms weken aan boord met iemand die misschien wel erg zeeziek wordt, angstig is of heel onhandig is en dingen kapot maakt. Deze verhalen horen we bij de Sailors Bay Bar, waar we regelmatig een pintje pakken of een echte Italiaanse pizza eten, andere wereldzeilers en oude bekenden ontmoeten. De Italiaanse eigenaar is zelf ooit met z’n zeilboot hier terecht gekomen en nooit meer weggegaan.
We huurden een autootje en verkenden het eiland. Op Gran Canaria zijn allerlei microklimaten en verschillende landschappen: droge, bruine heuvels begroeid met cactussen en met palmen begroeide dalen. In het midden van het ronde, vulkanische eiland een groen berglandschap met toppen van bijna 1900 meter. 
In het noorden vind je zwarte lavastranden en in het zuiden het duinlandschap van Maspalomas met uitgestrekte goudgele, zandstranden. De hoogte van de temperatuur hangt erg af van waar je bent. Wij gingen op een ochtend naar de bergen voor een wandeling. We hadden alleen regencapes en vestjes bij ons. Een korte broek leek ons prima te doen. We vertrokken vanaf Las Palmas met een lekkere temperatuur, een graad of 23 en reden via steile kronkelweggetjes de bergen in. De temperatuur daalde snel en op de plaats waar onze wandeling zou beginnen gaf de temperatuurmeter van de auto 6 graden aan. 
We parkeerden de auto en begonnen onze wandeling naar de een na hoogste top van het eiland: Roque Nublo. 
Na zo’n 200 meter kwamen we uit de beschutting en had de wind vrij spel. Het waaide en regende keihard en we wisten niet hoe snel we terug naar de auto moesten komen. Gelukkig dat we vervroegd terug waren gekeerd want we zagen nog net hoe een man bij de geopende achterbak van onze huurauto stond. Eric rende achter hem aan en ik ging snel in de auto kijken of hij iets had gestolen. Hij bleek niets te hebben meegenomen maar had wel zitten roken in de auto. Het was een vervelend incident dat met een sisser is afgelopen, maar we hebben toch weer een lesje geleerd: beter op onze spullen letten.
We kregen bezoek uit Nederland van mijn moeder en zus Margreet. We gingen nu voor de tweede keer naar Roque Nublo. Mijn moeder bleef in een mooi gelegen Parador hotel met prachtig uitzicht en wij ondernamen een nieuwe poging, nu met z’n drieën. Deze keer met meer succes, het was stralend weer en deze keer had ik mijn lange broek wel thuis kunnen laten. Het was erg fijn om familie over te hebben uit Nederland. Mijn moeder genoot met volle teugen en deed middagdutjes op het strand, op onze boot en in de Parador terwijl wij drieën een wandeling maakten.
We zijn ook vijf dagen Fuerteventura geweest: een vakantie in een vakantie. Ik had een leuke Airbnb gehuurd bij een geitenfarm. We hebben daar afgesproken met Joris en Liselot. Later volgt nog een verslagje van onze tijd op Fuerteventura. We zijn inmiddels met z’n vieren terug op Catherine in Las Palmas. Het is heerlijk om weer herenigd te zijn! Morgen beginnen we aan onze grote reis naar Suriname via Kaapverdië. We maken eerst nog een paar korte tussenstopjes op Gran Canaria, Tenerife en La Gomera, zodat Liselot en Joris nog een beetje kunnen wennen aan het zeilend leven voordat we echt het ruime sop kiezen. Wordt vervolgd!
Karin
